Sic Transit Gloria Driesis

Hoezeer de uitspraak “Reputatie komt te voet en gaat te paard” opgeld doet, hebben wij gisteren weer eens mogen gadeslaan in restaurant Dries & Co te Elst.

Wij hebben dit nieuwe restaurant aan de Valburgseweg ca. 2 maanden geleden ‘ontdekt’ en waren meteen zéér enthousiast. Het eerste diner was fantastisch, mede dankzij de voortreffelijke kookkunsten van de chef die tot voor kort de scepter zwaaide in ons geliefde restaurant Liberty in Nijmegen. We waren erg onder de indruk van de correctheid van de bediening, de bijzondere wijnkennis van het bedienend personeel en verder van de ‘volledigheid’ van de ervaring: we voelden ons echt verwend.

Toen ik drie weken geleden een belangrijke zakenrelatie ontving, twijfelde ik dus geen moment en nam hem mee naar Dries & Co. Het eten was wederom verrukkelijk, alleen was het allemaal wat minder strak en correct in de bediening dan die eerste keer: het ‘wijnadvies’ sloeg nergens op, er werd een daggerecht aangeboden, wat niet meer voorradig bleek, waardoor uitgerekend mijn gast moest uitwijken naar een andere keus en we best lang moesten wachten. Tot slot viel me op, hoe rommelig de bediening eigenlijk verliep: niet één vaste medewerk(st)er die bestellingen kwam opnemen, maar drie of vier, waardoor we vaak moesten aangeven, dat “uw collega dat al heeft opgenomen”.

Gisterenavond volgde het derde bezoek en wederom hebben we héél erg genoten van de voortreffelijke kookkunsten van de chef, maar nu was de bediening echt ronduit slordig: Nog tijdens ons aperitief werd het voorgerecht gebracht; de bestelde fles wijn werd op tafel gezet, maar niemand kwam ‘em inschenken of bijschenken, zoals dat de eerste keer wél het geval was; de glazen en flesjes van het aperitief werden niet uitgehaald; het hoofdgerecht kwam al door, terwijl het voorgerecht nog niet was uitgehaald; voor upselling van een glas dessertwijn bij het nagerecht was kennelijk geen tijd en vervolgens bleef het servies van het nagerecht zo lang staan en werden wij zo vaak genegeerd op zoek naar iemand die ons een kopje koffie met grappa wilde brengen, dat we maar besloten hebben om koffie en borreltje thuis te doen. En toen er eindelijk iemand kwam, was het een nét iets te joviale jongeling met een “zo, heppie een beetje lekker gegetuh?” die in het spreekwoordelijke verkeerde keelgat schoot.

Wat wel snel en correct kwam, was de rekening en die was wederom niet gering. De kwaliteit van het eten is het zeker waard, maar als je ca. 60 tot 80 euro per persoon uitgeeft, dan verwacht je toch ook een bepaalde standaard qua bediening. En natuurlijk: wij zijn extra kritisch, omdat horeca ons vak is. En we zien dingetjes en gemiste kansen, die anderen misschien helemaal ontgaan. Maar juist daarom vinden we het zo jammer, als we zien dat een restaurant met een fantastische chef, een schitterende inrichting en véél potentie al zo snel na de start afzakt, althans in onze ogen. “Ze verdienen ze kennelijk te gemakkelijk,” was al snel onze conclusie. Mijn man weet als voormalig bedrijfsleider van hooggewaardeerde restaurants als geen ander, dat t.a.v. de bediening continu de puntjes op de ‘i’ moeten.

Beste Theo Driessen, je hebt een prachtig restaurant neergezet, met de juiste ingrediënten voor een succesvolle zaak, waar mensen graag terugkomen om zich te laten verwennen. Maar alsjeblieft, houd die puntjes op de ‘i’, anders “vergaat de glorie van Dries” heel snel.