Proef-NO-titie
Onlangs scoorde ik in een boekhandel de Jaargids Wijn van The Wine and Food association, de nieuwe naam voor het jaarboek van Proefschrift.
Wel een aardige gids, die het midden houdt tussen één zéér grote advertorial en een informatieve gids over wijnen, spijs en vooral restaurants.
Mijn exemplaar viel open bij de categorie Top 5 wijnen onder de 20 euro, bij de pagina van Veenwouden. Leuk dacht ik: die wijn heeft in één klap mijn mening over Zuid-Afrikaanse wijnen bijgesteld. In december vorig jaar leerde ik de Veenwouden Syrah kennen, en ik was meteen verkocht.
Waar ik bepaald niet enthousiast over werd, was de proefnotitie in de Jaargids Wijn. De beschrijving luidde:
“Goede kleur, floraal in geur en smaak, mooi smaakpallet, toets van laurier, fruit, hoge zuren, verteerbaar, doordrinkbaar, rijp fruit, versmolten, goede bite en grip, hout is goed onder controle”
SORRY!?!?!?!?!?! Kunt u dat ook in gewoon Nederlands opschrijven??? Alsjeblieft zeg, de wijnwereld is al omgeven met een muffe geur van quasi-duurdoenerij en arrogantie. Laten we het a.u.b. niet nóg erger maken met zulk soort totaal nietszeggende termen als “mooi smaakpallet”, “verteerbaar”, “versmolten” en als topper “bite en grip”. GRIP??? We hebben het over wijn hoor, niet over autobanden. Oke, veel Pinotage uit Zuid-Afrika smaakt verdacht naar rubber banden ja, maar een term als “grip” is modieus geneuzel als je het over wijn hebt. “Ja maar dat zei de Grand Jury hoor, niet de redactie,” hoor ik de fans van deze wijngids tegenwerpen. Nou, dan gaan we in een grote kring om die Grote Juryleden heen staan, en ze keihard uitlachen!
Jaar na jaar jureer ik samen met échte wijnmakers en lokale sommeliers voor de Confrairie de St-Étienne in Kientzheim (Elzas), en nog nóóit heb ik daar onzintermen als “grip”, “smaakpallet” of “verteerbaarheid” gehoord. Daar hebben we het over de concentratie van de wijn (een voor iedereen herkenbare term), over de zuurgraad en de lengte van de afdronk.
Waar halen die zelfbenoemde juryleden dan van die idiote buzzwoorden vandaan? Niet van de wijnacademie of andere wijnopleidingen, want daar wordt doorgaans volgens een standaard formulier met heel herkenbare en relevante variabelen analytisch geproefd. Ook niet van de wijnmakers zelf, want noch de collega-juryleden die ik in de Elzas vaak zie, noch de wijnmakers die ik in Europa af en toe bezoek, hebben het over dit soort merkwaardige zaken. De horeca dan? Nou, mijn partner is gastheer/sommelier van een gerenommeerd restaurant, en in onze vriendenkring bevinden zich dus veel koks, sommeliers en andere gastronomen, die allemaal hartelijk moesten schuddebuiken bij het lezen van deze notitie. De grote importeurs in Nederland dan, zoals de Dirkzwagers en Baarsma’s van deze wereld? Veel van hun vertegenwoordigers ken ik, en die lopen doorgaans niet zo hard van stapel. Die zijn eerder te bescheiden dan te expressief.
Nee, ik heb zo’n vermoeden dat hier een groepje marketeers aan de slag is geweest, die met mooie foto’s en hippe soundbites een magazine hebben volgeplak, en vooral véél reclame-inkomsten hiermee hebben weten te ‘genereren’.
Leuk als de door jou geïmporteerde wijn of jouw restaurant daarmee in de schijnwerpers komt te staan, maar bedenk dan dat dit ook heel ongeloofwaardig kan overkomen. Deze wijngids richt zich op wijnliefhebbers en professionals, en die worden steeds wijzer en steeds kritischer. Zouden zij nog zitten te wachten op buzzwoordjes, soundbites en uitsluitend lovende kritieken over werkelijk álle restaurants, sommeliers en wijnen in deze gids? Proefschrift-redactie, overspeel je hand niet!